Wspólnota Żywego Różańca
[Jan Paweł II, List Apostolski Rosarium Virginis Mariae.]
Bardzo szczególną formą propagowania modlitwy różańcowej w naszej parafii są Róże Różańcowe, zwane również Żywym Różańcem lub Bractwem Różańcowym”.
Żywy Różaniec swoje powstanie zawdzięcza Paulinie Jaricot (1799 - 1862). Przekonana o tym, że dobre uczynki znaczą niewiele, jeśli nie wspiera ich modlitwa, "wymyśliła" w 1825 r. żywy różaniec, coś co było bardzo praktyczne i odpowiadające duchowi czasu. Jaricot zakładała grupy, składające się z 15 osób, z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Papież Leon XII w 1827 r. pobłogosławił to dzieło, a Grzegorz XVI wydał dokument zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca.
Do Polski dzieło dotarło w XIX w. W krótkim czasie objęło niemal wszystkie parafie w kraju. Tak jest do dziś.
Nasza parafialna Wspólnota Żywego Różańca Świętego liczy obecnie 4 Róże, do których w sumie należy 80 osób. Jak działa taka Róża Różańcowa? Składa się ona z 20 osób, z których każda odmawia przez miesiąc jeden dziesiątek różańca, połączony z rozważaniem wyznaczonej tajemnicy. W ten sposób grupa odmawia każdego dnia wszystkie 4 części różańca świętego. Każdą Różą kieruje osoba odpowiedzialna za nią tzw. zelator.
Członkowie Wspólnoty Żywego Różańca zobowiązani są do:
- wiernego odmawiania co dzień wyznaczonej tajemnicy różańcowej;
- udziału w comiesięcznym nabożeństwie, połączonym ze zmianą tajemnic;
- jeśli to możliwe, uczestniczenia w październikowych nabożeństwach różańcowych;
- szerzenia czci Matki Najświętszej przez przykład własnego życia;
- odważnego stawania w obronie wiary i Kościoła;
- w przypadku śmierci kogoś z członków Żywego Różańca, zalecany jest udział w jego pogrzebie i pamięć o nim w modlitwie;